Govoreći o capoeiri neizostavno je spomenuti dva najveća majstora ove borilačke vještine koji su udarili temelje capoeire kakvu danas poznajemo.
Mestre Bimba
Mestre Bimba, pravog imena Manoel Dos Reis Machado (1900-1973) capoeirom se počeo baviti u dobi od 12 godina u Salvadoru, saveznoj državi Bahia. Bimba je bio prekaljeni borac zbog čega je i zaradio nadimak „Tres Pancadas“ (tri udarca), koji su, kako kažu bila maksimum koji bi on koristio u obračunavanju sa svojim protivnicima. Više od ikoga, Bimba se zauzimao za filozofiju lukavosti („malandro“) – „glava ispred snage“ – koja znači da ako je ispred vas puno snažnija osoba, pametno bi bilo pobjeći, a ako to niste u mogućnosti, iznenadite ju i uhvatite nespremnu – tipični „malandro“ stav, jedan od zaštitnih znakova capoeire.
VIŠE O MESTRE BIMBA
1932. godine otvara „Centro De Cultura Fisica Regional Baiana“ u Salvadoru, prvu školu capoeire, koja sa „blagoslovom“ Vlade sa legalnim radom započinje 1937.g. i ta se godina uzima kao prestanak prakticiranja capoeire kao zabranjene borilačke vještine. Bimba je predstavio udarce iz „Batuque-a“ (borilačkog stila u kojem je njegov otac bio iznimno uspješan), povezane udarce ili sekvence na kojima je temeljio svoju metodu učenja capoeire baziranu na 8 sekvenci za rad u parovima, te „cinture desprezade“, akrobacije kojima je učenike podučavao važnosti padanja – „uvijek na noge“. Žrtvovao je mnoge ritualne aspekte igre kao i sporije ritmove, sve za postizanje veće agresivnosti i razvijanje većeg borbenog duha. Sve ovo dovelo je do stvaranja novog stila u capoeiri znanog kao „Capoeira Regional (de Mestre Bimba)“.
Mestre Pastinha
Tradicionalni stil capoeire, postao je poznat kao „Capoeira Angola“, a očuvao ju je, razvijao i široj javnosti predstavio Mestre Pastinha, pravim imenom Vicente Ferreira Pastinha (1889-1981), otvorivši prvu školu nekoliko godina nakon Mestre Bimbe. Zauzimao se za očuvanje i poštivanje tradicionalnih vrijednosti, napose elemenata proizašlih iz najstarjih dana afričke kulture, za očuvanje magične, ritualne, tradicionalne, ali i igre prepune lukavosti (malandragem) i zahtjevnih fizičkih pokreta. Bio je poznat kao „filozof capoeire“ zbog čestog korištenja aforizama kao i sposobnosti da okupi mnoge umjetnike i intelektualce koji su željeli upoznati Capoeiru Angolu.